Matrioshka Travels

Jak często uczucie strachu o własne życie powinno się pojawiać, żebyśmy docenili to, co mamy, ale jednocześnie zdążyli sobie poradzić z wysokim poziomem adrenaliny? Ten strach musi być na tyle silny, że budzi w nas instynkt ucieczki, a czasem wręcz wywołuje panikę. Dni mijają, a my przyjmujemy za rzecz oczywistą, że żyjemy i mamy się dobrze. A potem pojawia się sytuacja prawdziwego zagrożenia i zwątpienie: czy to już?  W ciągu trzech tygodni mojego ostatniego pobytu w Indiach, poczułam ten strach co najmniej cztery razy. W pewnym momencie załamałam ręce i zapytałam samą siebie, czy ktoś aby nie próbuje za wszelką cenę zmusić mnie do docenienia tego, że żyję. Byłaby to osobliwa próba, bo od dłuższego czasu jestem świadoma śmierci i staram się żyć w miarę ostrożnie - chociaż powiadają, że najwięcej wypadków zdarza się w domu.  Muszę się przyznać, że od pewnego czasu mam obsesję na punkcie katastrof lotniczych i kiedy tylko wydarzy się kolejna, chłonę najmniejsze skraw...

Północne Indie nie bez przyczyny cieszą się ogromną popularnością turystów i backpackersów, przez co bardziej swobodne i otwarte południe kraju pozostaje niemal dziewicze i odkryte przez nielicznych. Białe szczyty Himalajów, pustynie, gęste lasy, porywająca historia i bogactwo architektury północnych Indii łagodzą zmęczenie lepiącymi spojrzeniami i konserwatyzmem ich mieszkańców. Dla dziewczyny takiej jak ja, wychowanej w kulturze zachodniej, w rodzinie o zwyczajach liberalnych i partnerskich, kontakt z ludźmi północnych Indii jest doświadczeniem szokującym. Przez dwa tygodnie w marcu przejechałam niemal 5000 km po Indiach, spędzając większość czasu w północno-zachodnich stanach tego kraju. Codzienność i całkowicie niecodzienne sytuacje wprawiały mnie w osłupienie i wywoływały nerwowy śmiech.   Do górskiego miasteczka w stanie Himaćal, Dalhousie, dotarliśmy z Anoopem po sześciogodzinnej podróży lokalnym autobusem przez serpentyny niższych Himalajów. Nie znaleźliśmy...